خبرگزاری فارس: آرتورو خررین چریک انقلابی اکوادوری برای کسب آموزش‌ , پیگیری آرمان‌هایش به نقاط زیادی از جمله کشورهای نیکاراگوئه، کلمبیا، پرو و لیبی سفر کرد و زمانی که جسد شکنجه شده وی به آغوش مادرش بازگشت، 30 گلوله در بدن داشت.

به گزارش فارس، سازمان چریکی "آ.ب.ث" (1991-1983) نامی ماندگار در تاریخ مبارزات ملت اکوادور بر علیه دیکتاتورها و حامیان نظام امپریالیستی در این کشور است و در میان اعضای این سازمان انقلابی، "آرتورو خررین" (1986-1957) همچون ستاره‌ای می‌درخشد.

آرتورو متاثر از افکار "الوی آلفارو"، رهبر آزادی‌خواه اکوادور، مبارزه به نفع فقرا و مستضعفین کشورش را از دوران دانشجویی آغاز کرد در مدتی کوتاه جایگاه فرماندهی و عضویت در کمیته مرکزی سازمان چریکی "آ،ب،ث" را در اختیار گرفت.

وی برای جستجوی آرمان‌ها انقلابی و کسب آموزش‌های مختلف به نقاط زیادی از جمله کشورهای نیکاراگوئه، کلمبیا، پرو و لیبی سفر کرد و زمانی که جسد شکنجه شده وی به آغوش مادرش بازگشت، 30 گلوله در بدن داشت.

برای معرفی این مبارز انقلابی آمریکای لاتین، با "میگل خررین"، برادر آرتورو که اکنون معاون وزیر کشور اکوادور است در "کیتو"، پایتخت این کشور به گفت‌وگو نشستیم. وی در این گفت‌وگو سوابق مبارزاتی و نحوه کشته شدن برادر خود را بازگو کرد.

* * *

خبرنگار فارس: آرتورو خررین را چگونه به ما معرفی می‌کنید؟

میگل خررین: آرتورو جوان انقلابی، مبارز شجاع، جامعه‌شناس و فرزند ملت اکوادور بود که تمام زندگی‌اش را وقف مبارزه برای آزادی اکوادور و آمریکای لاتین کرد.

خبرنگار فارس: آرتورو صرفا در چارچوب اکوادور فعال بود یا نگاه بین‌المللی هم داشت؟

میگل خررین: نه، او خودش را به اکوادرو محدود نکرد. آرتورو به کشورهای زیادی از جمله نیکاراگوئه، کلمبیا، پرو و لیبی سفر کرد و در سال 1977، زمانی که به عنوان رئیس سازمان دانشجویی انتخاب شد برای دو هفته به روسیه رفت.

در ماه جولای سال 1979 انقلاب ساندنیستی کشور نیکاراگوئه به پیروزی رسید و در ماه آگوست همان سال آرتورو نیز به آنجا سفر کرد تا در پیروزی انقلاب مردم این کشور سهیم باشد. وی مساله تحکیم بخشیدن به جنبش‌های کارگری در سراسر آمریکای لاتین را در آنجا مطرح کرد و به عنوان یکی از موسسین جنبش مردمی آمریکای لاتین معرفی شد.

آرتورو در یکی از روستاهای نیکاراگوئه سازمانی کارگری تشکیل داد و مدت دو سال را در آنجا سپری کرد. وی پس از این مدت با تجارب بیشتر نظامی به اکوادور بازگشت.

خبرنگار فارس: لطفا در مورد سفر آرتورو خرین به لیبی بیشتر توضیح دهید.

امیل خررین: آرتورو دو بار به لیبی سفر کرد، بار اول همراه با 25 نفر از اعضای سازمان "آ.ب.ث" برای آموزش نظامی و بار دوم در سال 1986 که از طرف لیبی برای شرکت در یک کنفرانس دعوت شده بود.

خبرنگار فارس: مبارزه مسلحانه در اکوادور چه زمانی آغاز شد؟

میگل خررین: توضیح می‌دهم. در 14 فوریه سال 1983 در کنفرانسی در اکوادور خط مشی مسلحانه الوی آلفارو را رسما معرفی کرد. آرتورو عضو موسس و هیات رهبری این سازمان بود و به دلیل اخلاق ویژه و شجاعتی که داشت به عنوان مسوول کمیته نظامی این سازمان نیز معرفی شد.

آرتورو اولین اقدامات خود را با نقاشی کردن بر روی دیوارها شروع کرد. از این طریق هم سازمان خود را معرفی کرد و هم به همه مردم فهماند که سال 1983 سال الوی آلفارو و سال مردم اکوادور است.

از جمله اقدامات عملی او می‌توان به برداشتن مجسمه الوی آلفارو و یکی از ژنرال‌هایش از میدان شهر گوآیاکیل نام برد. وی با این اقدام به همه نشان داد که مجسمه مردان بزرگ نباید در حوزه یک رژیم خونخوار باشد و تلاش کرد تا روح این بزرگ مرد را در جامعه انتقال دهد.

یکی دیگر از اقدامات وی برداشتن مجسمه آلفارو از دفتر حزب لیبرال بود. حزب لیبرال در سال 1912 در کشتن بی‌رحمانه آلفارو نقش عمده داشت و حتی طناب دار را بر گردن وی آویخت و در خیابان‌ها به نمایش گذاشت.

خبرنگار فارس: آرتورو چگونه به شهادت رسید؟

امیل خررین: در واقع سیستم قضایی ناعادلانه اکوادور در سال‌های 1985 تا اواخر سال 1986 باعث اعدام‌های خودسرانه بسیاری از همرزمان ما شد. بیش از 30 نفر از همرزمان ما در نقاط مختلف اکوادور اعدام شدند و دولت بی‌کفایت آن زمان اعلام می‌کرد که آنها در زد و خورد با پلیس یا نیروهای ویژه عملیاتی کشته شده‌اند. بسیاری از همرزمان ما نیز زیر شکنجه به قتل رسیدند.

از 7 تا 20 اکتبر سال 1986 آرتورو با همرزمان نظامی کلمبیایی در پاناما جلسه داشت و با اطلاعاتی که ما داریم در تاریخ 20 اکتبر تصمیم داشت به کوبا سفر کند، از کوبا با یک پرواز دیگر در تاریخ 25 اکتبر به یوگوسلاوی و از آنجا به لیبی پرواز کند که ما احتمال می‌دهیم این سفر وی به لیبی به منظور هماهنگی گروه جدیدی از اکوادوری‌ها برای آموزش نظامی بوده است. اما متاسفانه سفارت کوبا برای اینکه با جریانات اکوادور رابطه نداشته باشد، به شهروندان اکوادور ویزا نمی‌داد.

ما 26 اکتبر سال 1986 بود که جنازه آرتورو را در یک کوچه خرابه شهر کیتو پیدا کردیم و دولت اعلام کرد وی طی درگیری با پلیس کشته شده است.

زمانی که برادر و مادرم جنازه را تحویل گرفتند، آثار شکنجه زیاد در بدن او مشاهده کردند و مادرم به دلیل این جنایت پلیس، علیه دولت شکایت کرد.

ما نیز به انجام تحقیقات پرداختیم، خیلی دشوار بود ولی ما به اطلاعات جامعی دسترسی پیدا کردیم. در بخشی از اطلاعاتی که به دست ما رسید مشخص شد که آرتورو و دو نفر از همرزمان محافظ او در پاناما دستگیر شدند و به پادگان نظامی "جوریجو" (نام یکی از شهرهای کوچک پاناما) و از آنجا به پادگان نظامی "پاناما سیتی" انتقال داده شدند.

خبرنگار فارس: اطلاعی از نحوه دستگیری و شهادت وی به دست نیامد؟

امیل خررین: چرا، در سال 2008 به همت دولت انقلابی کنونی اکوادور یک کمیسیون حقیقت‌یاب تشکیل شد تا در مورد اعدام‌ها و کشته‌شدگان، بیشتر تحقیق کنند که یکی از این موارد تحقیق در مورد نحوه کشته شدن برادر من، آرتورو بود.

کمیسون حقیقت‌یاب مصاحبه‌ای را با مامور پلیسی که موظف به دستگیری آرتورو بود انجام داده است. این مامور در اعترافات خود گفته است: در حقیت ما یک گروه عملیاتی بودیم که از هفته‌ها قبل در پی دستگیری آرتورو خررین بودیم.

وقتی کمیسون از این شخص می‌پرسد که چگونه وی را ردیابی کردید، می‌گوید: ما از طریق مخابرات بین‌المللی تماس‌های وی را زیر نظر داشتیم. وی در تماس‌هایش می‌گفت در کجا زندگی می‌کند و ما از این طریق وی را ردیابی و دستگیر کردیم. در قدم اول من مردد بودم که این همان شخص است یا نه، ولی اطلاعاتی که از اداره مخابرات داشتم به من جرات داد که وی را دستگیر کنم و همچنین از اداره اطلاعاتی پاناما به من گزارش داده بودند که این شخص دو اسم دارد.

وی همچنین اعتراف کرد: زمانی که آرتورو خررین را دستگیر کردیم وی را به پادگان "جوریجو" بردیم. در آنجا فرمانده پادگان که یک سرهنگ بود از ما خواست که پادگان را تخلیه کنیم، شما می‌توانید حدس بزنید که چرا این درخواست را کرد، برای اینکه هر کاری بخواهد انجام دهد کسی شاهد نباشد.

وی همچنین گفت که خررین را در داخل پادگان به یک اتاق دیگر بردند و تمام لباس‌هایش را از بدنش در آوردند. بعد از یک ساعت 3 نفر اکوادوری وارد اتاق شدند و یک آمپول به او تزریق کردند. آرتورو بی‌هوش شد و به زمین افتاد.

در سحرگاه شنبه 25 اکتبر خررین را با یک ماشین دیپلماتیک و نیروهای ویژه به فرودگاه بین‌المللی پاناما بردند و از آنجا به مقصد اکوادور پرواز کردند.

آرتورو را از آنجا همراه با یک گروه ویژه دیگر در ساعت شش صبح به شهر کیتو انتقال دادند. برادر و مادرم جنازه آرتورو را در شامگاه یکشنبه تحویل گرفتند.

خبرنگار فارس: برنامه‌ای برای پیگیری پرونده و محاکمه مسوولین وقت این جنایت ندارید؟

امیل خررین: آرتورو 48 ساعت کامل زیر شکنجه نیروهای پلیس و نوکران امپریالیسم بوده است که این نهایت تنفر آنها نسبت به مبارزین راه آزادی را نشان می‌دهد.

مادر و برادرم اولین کسانی بودند که جنازه را تحویل گرفتند و آثار بیشتر از 30 گلوله را در بدن آرتورو دیدند. حالا ما تلاش می‌کنیم همه آنهایی را که در این جنایات ضد بشری دست داشتند دستگیر کنیم و به دست قانون بسپاریم.

کشورهای آرژانتین، شیلی و پرو همه آنهایی را که در کشتار دست جمعی ملت‌شان دست داشتند دستگیر و به دادگاه ویژه معرفی کردند، ما هم این تصمیم را داریم که عاملین این جنایت‌ها را به دادگاه ویژه معرفی کنیم.

خبرنگار فارس: از وقتی که در اختیار من گذاشتید ممنونم.

امیل خررین: من هم از شما سپاسگذاری می کنم که برای معرفی مبارزین راه آزادی در آمریکای لاتین تلااش می‌کنید.

گفت‌وگوی توسط امیر تفرشی